26-07 Kakadu

Vrijdag 26 juli,

We waren van plan om vandaag lekker uit te slapen, echter heeft de lokale vogelclub besloten om de stembanden eens even te testen. Net een stel pubers, de een heeft nog meer spatjes dan de ander. Junior en Jethro liggen bij ons in bed, echt gemakkelijk ligt dat niet, zeker niet met zo'n stutbalk er tussen. We hebben gister avond gehoord dat de aboriginals de vogels een naam geven die zoveel mogelijk overeenkomt met het geluid dat ze maken. We weten dus binnen vijf minuten wel 10 namen toe te kennen, zouden ze eigenlijk ook met mensen moeten doen. Past men wel op wat men zegt. We keutelen nog wat en laten de camper eens even lekker leeglopen bij het lokale dumpstation. Hij vrolijkt er helemaal van op. Hij wil eigenlijk ook gewassen worden maar dat laten we aan zijn ouders in Darwin over. We gaan vandaag naar Jaribur, de hoofdstad van het Kakadu National Park. Een kleine 50 kilometer verderop. Halverwege slaan we nog effe af voor een stel rotstekeningen. In tegenstelling tot de andere plekken is het vrij druk in het noorden. Op de parkeerplaats aangekomen lezen we nog even wat er echt te doen is,  het boek laat zien dat het een wandeling van 6 kilometer is. We hebben geen water meer en het is bloedheet. We trekken wat wortels, tomaten en een fles cola uit de rekken. Moet ook kunnen. We besluiten om toch maar de langste route te nemen, begint stijl maar wordt al snel een vlak en Viv kan het dus ook makkelijk af zonder haar skistokken. Op de route zijn twee outlooks en twee plekken met rotstekeningen, we doen ze allemaal. De outlooks zijn niet zo bijzonder, de rotstekeningen des te meer. Het zijn redelijk abstracte tekeningen van mannetjes en kangoeroes en nog wat ander geneuzel. Op de laatste plek is er de lighting man, een soort marsmannetje. Ik ga niet proberen om hem te beschrijven, de foto moet voor zich spreken. We zijn ongeveer een uurtje onderweg, wederom is het boek niet zo duidelijk. Op het eind liften we nog even gratis mee met een groepje die uitleg krijgen van een gids. Dan pas krijgen we in de gaten dat er veel meer te zien is dan alleen die tekeningen. Dat is een beetje het nadeel van onze trip, het gaat erg snel en je hebt weinig tijd om van de kleinere dingen te genieten. We karren weer snel door naar de volgende camping zodat we lekker een middag kunnen niksen, is moeilijk omdat je je schuldig voelt, maar we gaan het toch maar doen. Bij de camping aangekomen ga ik samen met Viv naar binnen en krijgen we aan de hand van de plattegrond uitleg van de camping man hoe alles in elkaar zit. Ik zie al snel dat er geen zwembad is, toch wacht ik tot hij klaar is met uitleggen. Misschien heeft hij wel een geheim plekje op de kaart met toch een zwembad. Nee, potverdorie hij heeft het niet, we rijden naar de plek en ik vind het eigenlijk maar niks. Welke idioot heeft er nu een camping bij een gemiddelde temperatuur van 30 graden zonder zwembad. We hebben deze camping al betaald maar rijden toch nog even terug naar een andere. Voordat Viv het in de gaten heeft heb ik deze geboekt en liggen die mannen in het zwembad. Je moet er toch wat voor over hebben om lekker een middagje rond je tent te kunnen keutelen. Heerlijk eens even niksen, beetje lezen, zwemmen, kleertjes wassen etc. Onze buren komen terug en vertellen dat er twee uilen in de boom zitten die onze plek schaduw geeft. We kijken samen en zien er nog maar 1, de ander zit waarschijnlijk bij het zwembad.  We vinden de uil prachtig en het is mooi om zo in de natuur te zitten. Vlak daarna spreekt een andere grey nomad ons aan en vertelt dat er twee uilen in de boom zitten. We geeuwen een beetje en zeggen dat we dat al weten. Ze vertelt er echter ook bij dat ze vanaf zonsondergang de hele nacht blaffen als een hond. Toch niet zo leuk in de natuur, het is nog niet donker dus ik stuur die jongens op pad om wat stenen te verzamelen. Morgen hoor je wel of we de buurman of de uil geraakt hebben. Het is lekker warm, we gooien straks wat lapjes op de BBQ. Kan een mooie avond worden.