31-07 Bali Cooking

Woensdag 31 juli, kookschool Bumbu Bali

Even na zessen worden we opgehaald voor onze kookles bij Bumbu Bali. De jongens liggen nog te slapen maar zijn uiteraard duidelijk geïnstrueerd wat wel en wat niet te doen tijdens onze aanwezigheid. Jethro is sinds gisteren gemachtigd te tekenen voor hotelbestedingen. Ja wij durven...
Het is vroeg voor een vakantiedag maar nodig. We worden opgehaald door Heinz himself, en eventjes hopen we dat er niet al teveel aanmeldingen. Zijn voor deze master-class. Helaas we zijn met 14 personen, het maximale aantal. Deze cursus zit weken van tevoren al vol. Een gevarieerd gezelschap.
4 Australiërs, 4 Amerikanen, 2 Engelsen, 2 dames uit Hong Kong en wij. 
We rijden in 2 busjes naar de ochtend markt in Jimbaran waar we eerst een lesje warenkennis krijgen, een kip wordt gehypnotiseerd en mandjes worden gevlochten. Kopje echte Balinese koffie erbij. Lang geleden dat ik mierzoete koffie dronk maar deze is super. Heinz kan goed, duidelijk en humoristisch vertellen en wij absorberen als spongecake. We krijgen typische zoete ontbijt gerechtjes te proeven met als hoofdingredienten spongecake, kokos, palmsugar. Mijn bloedsuikerspiegel hoger dan ooit! We maken een wandeling over de markt, of eigenlijk we wurmen onszelf er doorheen en proberen rond te kijken, foto's te maken en te luisteren. Valt niet mee dat multitasken. Daarna rijden we naar het strand voor de vismarkt. Net als bij ons wordt de vis steeds schaarser en dus duurder. Ook hier weer verbazend heldere uitleg, hebben in een uur al zoveel geleerd. Daarna wacht ons ontbijt bij Bumbu Bali, wederom veel zoet, verse juice en leuke verhalen. En dan is het eindelijk zover.. Schort om en op naar de keuken. We bereiden een  stuk of 20 recepten. (ook van die lekkere kleine sate zoals in Singapore, mam!) Lekker makkelijk hoor als al het snijwerk klaar staat en er continue opgeruimd wordt. (wil ik thuis ook) we leren intussentijd allerlei tips and tricks en proeven alles. Om 2 uur zijn de gerechten klaar en mogen we aan tafel. Het smaakt natuurlijk nog beter dan in het restaurant eergisteravond. En alle recepten mee naar huis. Niet verteld dat ik in '98 na een eerste kennismaking met zijn Ayam Pelalah zijn eerste kookboek kocht en intussen al 2 kookboeken van hem heb en al jaren probeer zijn Ayam pelalah en sambal goreng tempe na te koken maar nooit echt in de buurt kom. 
Ik vond vandaag een dag om nog vaak aan terug te denken. Het was alles wat ik er van verwacht had en veel meer.   Auke en ik weten zeker dat Vincent dit geweldig zou vinden, we zien je snel Vincent!
Check it out: http://www.balifoods.com

We zijn een beetje moe aan het worden van het eten en drinken, maar ja met een lege maag naar bed heeft ook geen zin. We worden het zoals ieder gezin een keer heeft niet echt eens over de keuze van waar en wat we zullen gaan eten. Aan de ene kant moet er gewoon wat in maar een ander deel van je hersens zegt dat het ook iets bijzonders moet zijn, je bent per slot van rekening op Bali. Het zou beter zijn als je geen keus hebt. Ik denk nog wel eens terug aan onze vroege ontbijten van de moterhome, gewoon koffie en koekjes. De eerste om wakker te worden en de tweede om te vullen. Lekker simpel en verstand op nul. We hebben toch op een enigszins democratische manier een keuze gemaakt, meestal houdt dit in dat ik een beetje doordram en bij weinig tegengas doen we dat dan gewoon. Nu nog het  vervoer, de taxi van het hotel zegt dat het ongeveer 3 kwartier tot en uur rijden is en 300.000 rupiah kost. Gelukkig hebben we daar alle vier geen zin in, dus we beginnen gewoon weer van voor af aan. Je krijgt dan een een beetje het gevoel van ga direct naar de gevangenis en je komt niet langs start. We puffen even op een bankje in de lobby en kiezen voor een visrestaurant in Jimbaran, lekker dichtbij en iets wat we eigenlijk toch nog wilde doen. 
Snel in het boekje eentje kiezen en hup op weg. De taximan brengt en haalt ons voor een kleine 200.000 rupiah, tijdens het rijden vraagt hij ons naar welke plek we gaan. Hoe konden we zo stom zijn om die te kiezen, daar hebben ze geen verse vis en ze wegen een beetje vals. Hij kent een veel betere  plek, net ietsje verder rijden. We doen gewoon of we stom zijn en na het eerder op de avond twijfelen blijven we nu vastbesloten. We gaan naar de plek die we uitgekozen hebben, zelfs als ze geen vis hebben. Tot het laatste moment blijft hij zeuren, zodra we de auto uitgestapt zijn vraagt hij me of ik wil betalen. Hij wil niet wachten en ons vervolgens terugbrengen. Ik probeer hem een kopstoot te geven, mij hij is te klein. Dan maar een knietje, zo dat lucht op. Alle frustraties van eerder op de avond zijn helemaal weg, ik heb gewoon weer echt zin om te gaan eten. 
Bij Jimbaran heb je op drie plekken aan het strand een rijtje restaurants die eigenlijk allemaal hetzelfde zijn. Aan de straatkant zijn een aantal aquaria met allerlei vissen, schaal en schelpdieren. Daarachter een kudde BBQ's, een toilet en wat tafeltjes onder een overkapping. Het mooie begint pas op het strand, deze staat tot aan de waterlijn vol met tafeltjes met brandende kaarsen en visvreters. Doordat het strand onder een redelijke helling staat krijg je bij het oplopen  hiervan dat totale beeld van wakkerende kaarsen en vretende toeristen. Heel mooi, maar er is ook nog een ander woord voor. Viv vindt dit soort tenten altijd wat gevaarlijk om dat de keuken er niet zo hygiënisch uitziet. Na een lekker bintangje gaan we vissen, ik neem Jethro en Junior mee. We kiezen van die super grote garnalen, clams en inktvis. Die Cookman probeert ons nog wat vissen die in het ijs liggen aan te smeren, ik heb deze morgen geleerd hoe je kan beoordelen of vis vers is. Ik zeg heel overtuigend dat ik geen vis hoef omdat bij niet vers is. Hij kijkt me aan en zegt dat ik gelijk heb, echter op een dusdanige manier dat het net is alsof hij van mening is dat vis voor de BBQ niet vers moet zijn. Als stomme toerist moet ik dat toch weten. 
Na nog een bintangetje komen de schalen, we vreten ons helemaal scheel. Jethro en ik gaan voor nog een volgende ronde. Viv durft weer garnalen te eten, en verteld me net dat ze er niet ziek van geworden is. Na onze vingers afgelikt te hebben en na het betalen van de rekening kijken we alle vier voldaan naar elkaar. Dat hebben we eens even goed gedaan deze jacht op eten. We pikken een taxietje terug en gaan een beetje lullen met hem over visrestaurants. Hij vindt dat we een goede hadden uitgekozen, de plek van de andere taxichauffeur heeft volgens hem geen verse vis en daar krijgen de taxichauffeurs commissie. We geloven hem direct en zijn blij dat we de eerste eerlijke taxichauffeur van Bali hebben gevonden. Nog een sigaartje roken en dan pitten.