28-07 Darwin to Denpasar

Zondag 28 juli van Darwin naar Denpasar, Bali

Vandaag alweer de laatste dag in Australië. Na een restjes-ontbijt en voor Auke een lekker grote ronde gaan  de jongens lekker zwemmen terwijl wij de camper leegtrekken en onze 4 tassen klaar zetten. Het is een ontzettende hoeveelheid zooi en ik geloof niet dat het gaat passen. Manlief blijft zoals altijd lekker koel en maakt zich nog niet druk. Het was even een klus maar uiteindelijk past het net. 10 minuten rijden om de camper in te leveren en dan maar naar de airport waar we een uurtje of 3 moeten overbruggen. Gelukkig hebben ze airco en ook nog eens wifi. Ik denk leuk! maar als m'n telefoon alle 87 mailtjes binnenhaalt vind ik het minder leuk. Maar om de tijd te doden ga ik lekker snel erdoorheen en gooi er zeker 80 weg. Ook weer eens gelegenheid voor mij om op FB rond te neuzen. Leuk hoor al die vakanties.  Na de douane kopen Auke en ik nog een flesje bubbels om op Bali de vakantie op gepaste wijze af te sluiten. 

In een kleine 3uur brengt de Airbus van Jetstar (mooi naam) ons op Bali waar het inmiddels half negen is ( zo kunnen we alvast wat wennen aan tijdsverschil). We worden verplicht een visum te kopen wat volgens Auke onzin is maar ja, je wil toch binnen.. Betalen dus. Na de douane, nog steeds een beetje mopperend gooien we de tassen op een kar en gaan richting uitgang. Hier moeten de tassen opnieuw door de scanner. Het is lekker druk en een paar streng uitziende uniformen houden ons op het laatste moment nog aan. Een van de mannen komt duidelijk opgewonden wat vertellen aan onze agent. Al snel is het duidelijk, hoewel wij natuurlijk doen of we het niet zo goed begrijpen . De man van de scanner heeft snel 11 flessen geteld in onze tassen. 
Aai, weten wij dan niet dat je op Bali maar 1 liter drank per persoon mag invoeren? Jethro's leeftijd? 1995, ik zie de man rekenen... 11 flessen wijn minus  liter... 
We vertellen eerlijk dat we deze ook weer gaan uitvoeren maar dat heeft geen zin. Hij vraagt Auke:"do you want to destroy?" Auke blijft rustig maar vastberaden : "no!"  de agent weer: " how much do you want to pay? Auke: " how much do you want?" en dan begint het onderhandelen... Ik loop weg zoals ik dat altijd doe als Auke gaat onderhandelen want ik kan daar niet zo goed tegen. Uiteindelijk valt de schade mee en zijn onze prachtige Australische wijnen zo'n 35 euro waardevoller geworden. 
Na nog wat onderhandelen met de taxi chauffeur brengt deze ons voor een prikkie naar ons hotel op Nusa Dua. We vallen bijna om en duiken heerlijk ons bedje in.