17-07 Wilpena Pound to Coober Pedy

Als we om half zeven opstaan is het maar 5 graden in de camper brrr snel de verwarming aan. De zon komt prachtig op. Vandaag zo'n uurtje of 7 rijden naar Coöber Pedy. Jammer genoeg moeten we eerst weer terug naar Port Augusta vanaf waar we de Stuart Hyway richting Alice Springs (1200 km) nemen. Er is wel een kortere weg maar die is alleen per 4wd begaanbaar. 
In Coöber Pedy wordt meer dan 80% van de opalen ter wereld gedolven. Daarnaast is dit plaatsje met 5000 inwoners / fortune seekers bekend om zijn ondergrondse huizen ( doug-outs). Het kan hier 's zomers boven de 50 graden zijn terwijl het in de winter soms vriest. De temperatuur in de doug-outs is het gehele jaar door zo'n 23 graden.  Hoop dat we nog voor het donker daar zijn zodat we nog wat kunnen zien hiervan. 
Nadat we in Port Augusta de Stuart Highway , de highway van 2800 km van Adelaide naar Darwin, op zijn gegaan verandert het landschap al snel in een eindeloze prairie. De eerst volgende plaats is pas over 175 km. Het waait enorm hard op deze vlakte zonder enige boom om wat wind weg te nemen. Bij elke roadtrain die ons passeert moeten we wat gas terugnemen en lijkt het servies de kast uit te klapperen. Al snel begint op het dashboard een lampje te branden wat na raadpleging van het instructieboek het ESP-lampje blijkt te zijn. Ook dat moet ik opzoeken want mijn eigen trouwe Polo heeft zoiets niet en ook Auke weet het blijkbaar niet. Electronic Stabilty Program... Nooit van gehoord. Door de harde windvlagen is het systeem gedeactiveerd maar lijkt verder niet zo erg belangrijk. 

In Woomera gooien we de tank weer vol in een nostalgisch roadhouse en vervolgen onze weg naar de eerstvolgende plaats en onze eindbestemming 400 km verderop.  Het lampje intussen weer uit. En na de volgende harde windvlaag weer aan! 

De weg is goed, het zonnetje schijnt en ondanks de straffe wind zit Auke als een volleerd trucker achter het stuur. Bij iedere auto die ons passeert steekt hij stoer zijn hand even op. Klaarblijkelijk is het gewoonte elkaar op deze eenzame weg als Harleyrijders te groeten. En zo tikken de kilometers weg en val ik af en toe van verveling, natuurlijk niet van vermoeidheid, in slaap. 

De jongens zitten achter met allebei een stel oortjes in muziek te luisteren of een spelletje te doen. En dat is maar goed ook want zo horen zij het niet als Auke mij meldt dat er weer een lampje brandt. Dit keer niet zo moeilijk te begrijpen. Het is het lampje dat gaat branden als de diesel bijna op is.... En Coöber Pedy nog 60 km weg is. 

Oo nee hè... En hoewel alweer 9 jaar geleden staat me nog steeds helder voor de geest hoe we toen met 2 lekke banden in de Namibische woestijn waren gestrand.  Gelukkig hebben we dit keer meer dan voldoende water, is het niet zo warm en ook is er redelijk wat verkeer op deze enige highway naar het noorden.  We zijn intussen al een poos minder hard gaan rijden en ondanks dat het al wat warm aan het worden is in onze camper gaat de AC natuurlijk niet aan. 
Wederom raadpleeg ik het instructieboekje. En een snelle som maakt duidelijk dat we 1 op 5,7 rijden en heel misschien het net gaan redden op z'n reserve. Waarschijnlijk hebben we zoveel verbruikt door de constante harde wind tegen en het flinke tempo aan het begin van deze dag. Ik vind het spannende kilometers maar hoe dichter we richting de bewoonde wereld komen neemt de spanning wat af en durf ik te geloven in een goede afloop. Helaas! Met nog 5km te gaan valt onze camper stil en staan we aan de kant van een opaal-veld.  En dan? Dan zal Auke het verhaal verder af maken. Ik ga hier stoppen en genieten van de prachtige zonsopkomst in de outback en hoop dat vandaag minder spannend wordt. 

Ik grijp toch nog een stukje terug, we rijden inderdaad keihard met een nog hardere wind tegen. Tot op heden heb ik eigenlijk nooit goed gekeken wat het verbruik van onze merc was, en eigenlijk bij iedere gelegenheid de tank gewoon volgegooid. Vanaf Woomera naar eerst volgende service station is ongeveer 400km, zou toch wel moeten kunnen op een volle tank denk ik. De weergave van hoeveelheid diesel is een beetje vreemd in de deze auto, het zijn tien kolommen die van groot naar klein gaan. Het is mij  dus niet zo duidelijk of dit betekend dat de hoogte van kolommen of het aantal kolommen staat voor de nog aanwezige hoeveelheid diesel. Na een twee à drie honderd kilometer op maximum toegestane snelheid gereden te hebben zie ik dat de kolommen wel erg snel leeg gaan, gelukkig zie ik een bord dat er weer een service station is over 70 kilometer. Ik zeg niks tegen Viv en neem me voor om bij dit tankstation voor iedereen een ijsje te gaan kopen, ter compensatie van de lange reis. Ik begin uit te rekenen bij welke kilometer stand dit moet zijn, helaas bij de door mij uitgerekende afstand is er niks. Iets verder zie ik een bord dat het eerst volgende tankstation pas in Coober Pedy is, dat wordt krap. Ik zeg weer niks tegen Viv en ga me concentreren op die stomme kolommen. Het wordt langzaam warmer in de auto en de kolommen gaan wel erg snel leeg, ik ga wat langzamer rijden zonder dat de rest het opmerkt. Ik zit nu op een snelheid van 90km/uur. Met nog 70 kilometer te gaan begint het lampje van tanken te branden, oeps dat wordt wel heel krap. We zouden wel eens stil kunnen komen te staan en niet voor het donker de camping kunnen halen.  Er schiet van alles door mijn hoofd, vertel ik het al aan Viv en maak ik haar dus nu al ongerust, hebben we water, eten, telefoon, als we stil vallen kan ik langs de weg in de berm staan etc. Ik besluit om het Viv voorzichtig te gaan vertellen dat we misschien zonder benzine (diesel) komen te staan. Ik doe dat en ze reageerde gelukkig rustig en niet in paniek. We hebben wat verwijten heen en weer, voornamelijk mijn richting. Maar ik geef gewoon de wind en die auto de schuld, net als bij computers ligt het nooit aan de gebruiker. We pruttelen wat door en komen tot stilstand zoals Viv al omschreven heeft. We overleggen even wat en hoe we dit nu moeten oplossen, omdat het nog maar vijf kilometer is naar het tankstation besluiten we dat ik ga liften  en Viv met de jongens bij de camper blijft, vrij snel komt er een road train aan en die stopt. Ik spreek de chauffeur aan en ik kan mee, ik zwaai nog even naar de rest  en weg ben ik. 

Eindelijk een keer in zo'n grote truck, ik begin tegen die man te lullen maar hij zegt niet veel terug. Hij zal wel denken dat ik zo'n stomme toerist in een camper ben, die te stom is om de hoeveelheid benzine in de gaten te houden. Al rijdende kijk eens een beetje rond in de cabine, zijn huis. Hij is ongeschoren, niet gewassen, een dikke pens en heeft een shirt van Australië aan. Achter hem ligt zijn bed waar ik maar niet te lang naar kijk, straks zie ik zijn porno boekjes nog. Gelukkig duurt de rit maar een minuut of vijf, hij gooit me er uit bij het tankstation en ik zeg hem dat het een fijne vent is. Even tankje kopen, volgooien en terug liften. Ik heb geluk, al snel kan ik met een oud stel Australiers mee. Ze hebben een camper en ik mag achterin zitten, het lijkt wel een huiskamer. Wel heel aardige mensen, ze reizen een maand of 4 door Australië. Ze gooien me er uit bij onze camper en ik wil ze een fles wijn geven maar ze zijn van de blauwe knoop. Zonde. Al met al ben ik een half uurtje weg en hebben we toch nog wat spanning gehad deze saaie dag.

Zo het tankje heeft weer wat prut, met spanning starten we de motor. Hij reageert niet, en nog eens en nog eens en nog eens. Pffff gelukkig hij slaat aan, we rijden weer. Ik voel me weer helemaal toppie, eigenlijk stelde het niks voor. We vinden snel onze camping, wat niet meer dan een parkeerplaats is. De jongens gaan nog even zwemmen, Viv en ik gaan het dorp in op jacht naar wat voedsel/drinken. Coober Pedy is wel een ranzig dorpje, trekt allerlei gelukzoekers aan en andere rare figuren. Na de supermarkt zoeken we een pub onder de grond op, gevonden. Is niet meer dan een uitgehakte hal met een bar en wat gokmachines. Geen opaal, dan maar dollars uit het apparaat. We nemen twee lekkere biertjes, eventjes tijd voor z'n tweeën en kijken hoe we ervoor staan. Thuis in de camper eten we lekker kipcurry, bloed heet maar wel lekker. Was waarschijnlijk een plofkip. Oogjes toe en slaap lekker.