21-07 Ayers Rock to Kings Canyon

Zondag

Om een uur of 11 vanmorgen al zijn we hier aangekomen. Op het moment van schrijven is het 6 uur en wachten Jethro en ik op terugkomst van Auke en Junior die ons vlees op de campground Barbie zijn gaan bereiden. Tijd om even wat dieper in te gaan op het volk dat deze campgrounds bewoond. Het merendeel heeft een mega dubbel-asser caravan voortgetrokken door een super 4WD en valt onder de categorie Grey-Nomads. (zoals, de meestal maanden rondtrekkend pensionadas, hier eerbiedig worden genoemd) en dan de echte Aussie-touristen.  Echte Aussies, (blokes / mates) dikke buiken, ongeschoren en gekleed in wat wij allang aan het leger des heils zouden hebben gedoneerd. Maar heel behulpzaam en vriendelijk van het do not worry type man. Altijd in voor een praatje, grapje en een biertje. Een avondje op de campground is dus nooit saai. Je hoort er de allerbeste tips en bovendien de sterkste verhalen.  De vrouwen (Sheila's) lijken het gedrag van de mannen aan te grijpen om dan ook maar niets aan het uiterlijk te doen en lopen rustig de halve dag in pyamabroek of ochtendjas. Hun vervoermiddel? DE tent -trailer. 

Deze tent-trailers zijn een ander verhaal. Super dingen waarbij onze eigen Zambesi thuis een poppendingetje lijkt. Ze worden natuurlijk getrokken door een mega 4WD en zijn bedekt met een dikke laag rood zand want zij rijden natuurlijk niet over asfalt zoals die Europese  sukkels in campers. Albert en Ronald zouden net zo staan te kwijlen als Auke vrees ik. Gelukkig zorgt Auke voor genoeg foto's zodat zij alles kunnen bewonderen en bediscussiëren. 

Intussen zitten we nog steeds te wachten en begin ik maar aan het verhaal van vandaag. Na de door Auke goed verzorgde lunch en de gewassen was aan de lijnen gaan we naar Kings Canyon 5 km verderop. Aangekomen bij de Canyon doen we nog een sanitaire stop en gaan we naar info punt over de mogelijke hikes, er staat een groep die uitleg krijgen van hun Ranger. Ik zie aan Viv dat ze mee wil luisteren naar de man om te horen welke hikes er zijn en hoe zwaar deze zijn, er zijn er slechts twee. Op de camping twijfelde we of we de kortste zouden nemen, nadat de Ranger deze aanduidt als 'old womans creek  walk' of te wel de rollator hike  nemen we de langste.  In de stralende zon beginnen we met een zeer stijl stuk naar de top van de Canyon. Achter ons zit een kudde chinezen dus we zetten door. Dit is onze derde echte hike, en deze is weer totaal anders dan de vorige twee. Qua omgeving vind ik ( maar onze meningen zijn verdeeld) deze de mooiste. De totale hike is mooi en voert je niet zoals bij de vorige twee naar een mooi punt, maar het is continu mooi en het ziet er echt  oud uit. Onderweg kijken we wat, ouwehoeren we over van alles en niets en maken we super veel foto's van de omgeving waarbij we al op voorhand weten dat dit er niet uitkomt op de foto. Jethro en Junior gaan weer als een speer vooruit en laten ons een beetje achter, het gaat hun niet snel genoeg. Wij genieten er wel van dat ze met z'n tweeën vooruitgaan en wat ouwehoeren, al zullen we nooit weten waarover. Halverwege de hike  gaan we van de top in en uit de canyon, het stuk beneden in de Canyon noemen ze de garden of Eden. Is een kleine strook met water en behoorlijke beplanting, is niet super mooi maar de verschillende vogels zoals parkieten en papegaaien (althans dat denken we) die stoer aan het doen zijn maken wel hele mooie en scherpe geluiden. Dit in combinatie met de stilte van een canyon waar af en toe het geluid van de wind doorheen komt  is weer op een totaal andere manier mooi. Zeker als je je ogen sluit en alleen luistert.  Op de achtergrond is vaak Junior te horen die een aap na doet.  Af en toe lullen we met wat mensen, meestal wat oudere Australiërs, die gemiddeld een maand of 3 aan het rondreizen zijn en hier de Grey Nomads genoemd worden. Bij ons heb je die ook maar die zien we meer als degene die ons pensioen aan het opmaken zijn. Jethro en Junior raken aan de praat met een Nederlandse jongen, aardige gast die graag praat. Een Brabander. Hij is al een paar jaar op pad waarbij hij werken en reizen combineert, vooral in Australië en Azië. Hij is inmiddels dertig en van plan om nog een beetje verder te onderzoeken wat hij nou eigenlijk wil in het leven. Ik stel hem voor een vrouw en twee kleine kinderen te nemen die alle drie aan je kop zeuren en waar je je te pleuris voor moet werken. Hij legt me uit dat hij nog een visum voor Nieuw Zeeland kan krijgen waardoor hij deze ellende nog een jaartje  verder voor zich uit kan schuiven. Jethro, Junior en onze brabo gaan lekker snel vooruit en kletsen wat. Nadien zegt Jethro dat dertig en nog rondhobbelen  wel erg oud is, gelukkig. Een uurtje of 3 later staan we voldaan op de parkeerplaats, alles in de merc en op naar de camping. We vissen even de was van de lijn en gaan snel naar de bar om een welverdiend biertje te halen. Binnen zitten wat Aussies naar hun soort voetbal te kijken wat bij mij altijd een beetje raar overkomt. Van die mannen in strakke pakjes die continu twijfelen of ze nou moeten schoppen of gooien. Ik heb geprobeerd om kaartjes te krijgen voor zo'n wedstrijd maar we waren jammer genoeg iedere keer op de verkeerde plek. We zitten buiten op het terras in de zon en uit de wind, eigenlijk de eerste keer dat we lekker relaxed op een terras zitten. De vliegen hebben vrij vandaag, of ze zitten in de kerk. Bij het tweede biertje vragen die jongens om er wat friet bij te nemen, hebben we al een tijdje niet gegeten en gek genoeg  krijg je er dan toch trek in. Ze hebben wedges en french fries, ik vrees dat de porties klein zijn en bestel ze gewoon allebei. De wedges gesneden door een luie kok en de french fries door een hakker. Als de lokale kok ze komt brengen heeft hij bijna een steek wagentje nodig om de aardappels te tillen. Nog voordat hij de borden op tafel zet vallen we van van alle kanten aan, we lijken wel een stel aasgieren. Ongegeneerd vreten (ja met handen en voeten) we beide binnen twee à drie minuten op. Voldaan kijken we alle vier naar elkaar en besluiten om nog een biertje te nemen. Terug bij de hut gaan Junior en ik op jacht naar een BBQ, na een beetje jagen hebben we er een bij het zwembad gevonden. Daarna volgt hetzelfde ritueel, eten, afwassen, beetje kletsen, lezen , glaasje wijn, tandenpoetsen en pitten. Tot morgen